چهار صفت پسندیده

رسول خدا (صلّی الله علیه وآله وسلّم) در روایتی می فرماید: أَرْبَعٌ إِذَا كُنَّ فِيكَ فَلاَ عَلَيْكَ مَا فَاتَكَ مِنَ اَلدُّنْيَا صِدْقُ الحَدِيثِ وَ حِفْظُ الأَمَانَةِ وَ حُسْنُ الخُلقِ وَ عِفَّةُ المَطعَمِ.

چهار چیز است که اگر آنها را به دست آوری در دنیا هیچ مشکلی نداری و هر چه از دنیای تو تلف شود هیچ ناراحتی ای نخواهی داشت.

اول اینکه هرگز دروغ نگو. اگر به همین دستور عمل شود قیافه ی دنیا عوض می شود. رؤسای کشورها در جهان و تاجرها و امثال آنها با دروغ هایی که می گویند چهره ی دنیا را تغییر داده اند و خراب کرده است.

دوم اینکه امانت را باید حفظ کرد. امانت معنای وسیعی دارد و امانت اخلاقی و مانند آن را شامل می شود، کشور، فرزند، دین و همه امانت هایی هستند که در دست ما می باشند.

سوم اینکه انسان باید اخلاق حسنه داشته باشد.

آخر اینکه انسان باید حلال خور باشد.

مشکل ما یا حرام خوری است است یا اخلاق سوء که موجب اختلاف ها و کشمکش ها می شود و یا عدم صدق امانت و دروغگویی.

انسان و جامعه اگر نمی تواند یکدفعه به این چهار دستور عمل کند لااقل باید سعی کند به تدریج این صفات را به دست آورد. مثلا ابتدا از دروغ های بزرگ اجتناب کند.

در میان چهار صفت فوق به جز حسن خلق ما بقی واجب است و حسن خلق نیز در بعضی موارد واجب است مثلا بدخلقی اگر به ایذاء مؤمن منجر شود حرام می باشد.

انسان باید این صفات را ابتدا از خودش و خانواده و شاگردان و امثال آن شروع کند.

98.01.28