قم واتیکان نیست
قم واتیکان نیست و نخواهد شد.
در زمان شاه هنگامى که بحث‌هاى انقلابى اوج گرفت از سوى دولت به حوزه علمیه پیشنهاد شد که ما قم را به عنوان یک کشور مستقل مانند واتیکان در اختیار علما و مراجع مى‌گذاریم و آن را به رسمیت مى‌شناسیم. براى خود مجلس قانونگذارى داشته باشد، پول آن مستقل و نماینده به تمام کشورهاى جهان بفرستد. هدف آنها چه بود؟ این بود که مرجعیت و حوزه را به کلى منزوى کنند و لذا این پیشنهاد شدیداً رد شد.
اگر چنین چیزى صورت مى‌گرفت، مفهومش این بود که علما و مراجع، حق ندارند درباره ایران نظرى بدهند، زیرا از قبیل دخالت یک کشور بیگانه در امور داخلى ایران است. آنها نمى‌توانند از افراد خود کسى را به مجلس بفرستند یا علماى قم در خبرگان و شوراى نگهبان دخالت کنند، چراکه تعلق به یک کشور دیگر دارند نه کشور ایران و نیز ائمه جمعه و مسئولین سیاسى عقیدتى و قضات و اساتید دانشگاه هیچ کدام نمى‌توانستند از حوزه علمیه قم انتخاب شوند، چون جزء کشور ایران نبودند. اگر مردم قم مى‌خواستند به تهران و اصفهان و مشهد بروند باید گذرنامه بگیرند و مردم قم نمى‌توانستند از آب و برق و گاز سراسرى نمى‌توانند استفاده کنند چون یک کشور بیگانه‌اند. عجب پیشنهاد خطرناکى بود.
متأسفانه اخیراً زمزمه این سخن از سوى بعضى شنیده شد که هرگز حمل بر اغراض و سوء نیت نمى‌کنیم، بلکه صرفاً ناآگاهى بوده است ولى در فضاى مجازى به آن دامن زده‌اند
ما برخلاف این‌گونه حرف‌ها مى‌گوییم مرجعیت تعلق به تمام جهان اسلام و شیعه دارد و مى‌تواند مصالح و منافع و خطرات آنها را گوشزد کند. هنگامى که به ما مى‌گفتند چرا در امر بحرین و سوریه و یمن دخالت مى‌کنید مى‌گفتیم مرجعیت مرز خاصى ندارد. مقلدین ما در تمام این کشورها هستند و ما حق داریم مصالح آنها را تذکر دهیم و در نگرانى‌هاى آنها نگران باشیم. این عقیده کجا و عقیده واتیکان شدن قم کجا!
