غریبی در ازدحام

ظلمتی بی‌پایان جاریست
نُورِ تو، تاریکی را می‌شِکافَد.

نوری که پاک سیرتان را جذب میکند
آنگاه بی اختیار روانه میشوند

و در هیاهوی دنیا هم مسیر
راه برای منتظران بَسته نیست.

و صِدایِ آنان در عالم می‌پیچَد:
"بیا که دِل‌هامان تَنگ است."

و در انتهای مسیر
ایستاده‌ بَر بُلندایِ جهان.
نِگاهَت، پهنایِ عالم را می‌پیماید.

نورَت... چون خورشید می‌تابَد.
فَقط یک نِگاهت کافی‌ست...
تا دُنیا، رَوشَن شَوَد.

یا صاحب الزمان